Author name: admin

W kontekście współpracy międzynarodowej na zasadach B2B, przedsiębiorcy muszą być świadomi zasad dotyczących opodatkowania, które mogą mieć zastosowanie do ich transakcji. Szczególnym zagadnieniem, które pojawia się w takiej współpracy, jest podatek u źródła. Może zacznijmy od przykładu? Załóżmy, że polski przedsiębiorca podjął współpracę B2B z zagranicznym handlowcem (np. w Niemczech) w celu rozwoju sprzedaży na danym rynku zagranicznym (np. niemieckim). Oba podmioty podpisały umowę o współpracy w Polsce, działania zagranicznego handlowca nie były jednak związane z Polską, a danym rynkiem zagranicznym w Europie (np. Niemcami), gdzie handlowiec dążył do rozszerzenia sprzedaży polskiego podmiotu. Załóżmy też – dla precyzji – że zagraniczny kontrahent nie jest podmiotem powiązanym do podmiotu polskiego i wartość wypłaconego mu wynagrodzenia w ciągu roku to np. kilkadziesiąt tysięcy EURO. I oczywiście pojawiły się pytania o podatki… np. takie jak poniżej. Czy umowy B2B z zagranicznymi handlowcami w ogóle podlegają pod podatek u źródła w Polsce? Czy nie jest tak, że jest to czyste pośrednictwo, które pod WHT nie podpada? Podatek u źródła to podatek dochodowy, który jest pobierany od płatności dokonanych przez polskiego podatnika na rzecz zagranicznego kontrahenta (np. handlowca). Stosuje się go w przypadku, gdy dochód zagranicznego podmiotu jest uzyskiwany z terytorium Polski. Czyli nie zawsze. Zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT) w szczególności art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o PIT, podatek u źródła pobiera się z tytułu: świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze. Podatek PIT – obliczany na zasadach krajowych od płatności z tytułu ww. świadczeń wynosi  20% przychodu. Podatek ten jest pobrany na poziomie płatnika podatku w Polsce, który odpowiada za odprowadzenie go do polskiego urzędu skarbowego. Tym samym, jeśli współpracujący w ramach B2B zagraniczny handlowiec świadczy na rzecz polskiego przedsiębiorcy usługi obejmujące m.in.: płatność taka podlega 20% podatkowi u źródła (WHT) w Polsce. Nieco inaczej wygląda natomiast kwestia czystego pośrednictwa czyli „kojarzenia” stron transakcji w celu zakupu – wtedy taka płatność, zgodnie z większością interpretacji, jest poza obowiązkiem poboru WHT w Polsce. Niemniej, pojawiają się również głosy przeciwne, że taką płatność należy potraktować jako płatność podobną do płatności za ww. usługi i podatek WHT w Polsce pobrać. Dlatego też konieczna jest szersza analiza kontraktu, aby móc ocenić czy płatność podlega opodatkowaniu.  Bądź – podchodząc do zagadnienia kompleksowo – przegląd WHT zagranicznych kontraktów w ogóle. To jednak nie koniec tematu. Można tutaj bowiem postawić kolejne – poniższe – pytanie. Jak umowy B2B z handlowcami regulują umowy międzynarodowe o unikaniu podwójnego opodatkowania? W uproszczeniu, jeżeli realizacja usługi odbywa się wyłącznie za granicą, to: Czyli jest szansa aby nie pobierać WHT na gruncie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania od tego typu płatności. Niemniej, jako że, podatki to nie najłatwiejsza dziedzina… pojawia się kolejne pytanie… W jakich przypadkach można skorzystać z przepisów właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania i nie pobierać WHT w Polsce? W pierwszej kolejności, aby polski przedsiębiorca, będący w tej sytuacji płatnikiem podatku u źródła, mógł rozważyć zastosowanie przepisów danej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania musi posiadać aktualny certyfikat rezydencji podatkowej zagranicznego handlowca. Płatnik podatku powinien również posiadać wiedzę o zagranicznym kontrahencie chcąc spełnić obowiązek należytej staranności płatnika podatku w weryfikacji czy może on zastosować preferencyjne warunki ww. umowy międzynarodowej. Wiedza ta – zakładając, że podmiot zagraniczny nie jest podmiotem powiązanym z polskim podatnikiem – powinna obejmować m.in. okoliczność dot. faktycznej rezydencji podatkowej, faktu prowadzenia rzeczywistej działalności gospodarczej za granicą, w tym – chociaż nie wynika to wprost z przepisów krajowych ale bardziej z objaśnień Ministerstwa Finansów – statusu kontrahenta jako właściciela należności.  Trzeba bowiem pamiętać, że umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania służą eliminowania podwójnego opodatkowania płatności transgranicznych, a nie unikania opodatkowania w ogóle. Czy to już koniec wątpliwości / pytań…. i tak i nie, bo można postawić jeszcze inne poniższe pytanie… Czy umowy B2B z zagranicznym handlowcem może prowadzić do jeszcze innych skutków podatkowych na bazie prawa międzynarodowego? To zależy… ale o tym następnym razem. Jeśli masz wątpliwości dotyczące któregoś z punktów, skonsultuj się z nami przez formularz: Jeśli ten wpis był dla Ciebie pomocny i chcesz być na bieżąco, zapisz się do naszego newslettera:

Połączenia i przejęcia (M&A) to skomplikowane procesy, które wiążą się z wieloma wyzwaniami – prawnymi, podatkowymi, rachunkowymi jak i operacyjnymi. Jednym z najistotniejszych aspektów, który może decydować o sukcesie lub porażce całego przedsięwzięcia, jest odpowiednie zarządzanie compliance, w tym compliance podatkowym. Zgodność z przepisami prawa w trakcie połączenia firm może nie tylko zapobiec ryzyku, ale także stanowić fundament dla płynnej integracji organizacji. Czym jest compliance w kontekście połączeń firm? Compliance, czyli zgodność z przepisami prawa, odnosi się do przestrzegania wszelkich regulacji, standardów i norm, które obowiązują. W procesie połączenia firm compliance dotyczy nie tylko kwestii prawnych i podatkowych, ale także ochrony danych, zarządzania ryzykiem, odpowiedzialności korporacyjnej i etycznych standardów działalności. Kluczowe obowiązki podatkowe compliance podczas połączenia firm: Istnieją dwie metody  księgowania połączenia  – metoda łączenia udziałów i nabycia udziałów, w zależności od powiązań kapitałowych między łączonymi podmiotami. Zgodnie z art. 8 ust. 6 ustawy o CIT, jeżeli z odrębnych przepisów wynika obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych (sporządzenia bilansu) przed upływem przyjętego przez podatnika roku podatkowego, za rok podatkowy uważa się okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do dnia zamknięcia ksiąg rachunkowych. W tym przypadku za następny rok podatkowy uważa się okres od dnia otwarcia ksiąg rachunkowych do końca przyjętego przez podatnika roku podatkowego. Co do zasady, na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości, połączenie spółek przez przejęcie skutkuje koniecznością zamknięcia ksiąg w jednostce przejmowanej (art. 12 ust. 2 pkt 4 UoR). Jednakże, w myśl art. 12 ust. 3 pkt 2 UoR, można nie zamykać ksiąg rachunkowych w przypadku połączenia jednostek, jeżeli rozliczenie połączenia następuje metodą łączenia udziałów opisaną w art. 44c UoR i nie powoduje powstania nowej jednostki. Tym samym, przy rozliczeniu połączenia metoda łączenia udziałów – brak jest obowiązku sporządzania sprawozdania finansowego spółki przejmowanej za okres od początku roku obrotowego do dnia połączenia, brak konieczności złożenia deklaracji CIT-8 w imieniu spółki przejmowanej za okres od początku roku podatkowego do dnia połączenia. Spółka przejmująca aktualizuje dane nieobjęte wpisem do KRS przez formularz NIP-8 (np. rachunki bankowe używane przez spółkę przejmowaną, które będą wykorzystywane przez spółkę przejmującą oraz miejsca prowadzenia działalności); Spółka przejmująca składa VAT-Z „w imieniu” spółki przejmowanej informując o zakończeniu przez spółkę przejmowaną działalności gospodarczej (w praktyce zazwyczaj przyjmuje się, że na formularzu są dane spółki przejmowanej, podpisuje osoba umocowana z ramienia spółki przejmującej jako sukcesor).   Koniecznym jest wyrejestrowanie w imieniu spółki przejmowanej pracowników w ZUS i zarejestrować ich w spółce przejmującej (w szczególności: ZUS-ZWA, ZUS-ZUA, ZUS-ZZA). Koniecznym jest również wyrejestrowanie spółki przejmowanej jako płatnika ZUS (ZWA). Zgodnie z interpretacją z 5 lutego 2020 r., w sprawie o sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.798.2019.1.RG, wskazano, że: „Momentem, w którym skończy się byt prawny Wnioskodawcy, tj. spółki przejmowanej będzie dzień połączenia. Zatem, ostatnia deklaracja podatkowa dotycząca działalności Wnioskodawcy, tj. spółki przejmowanej powinna zostać złożona za ostatni okres jej istnienia i powinna zawierać dane podatkowe obejmujące okres: od pierwszego dnia okresu rozliczeniowego do dnia poprzedzającego dzień połączenia, ponieważ deklaracja podatkowa dotyczyć będzie okresu rozliczeniowego, w którym Wnioskodawca, tj. spółka przejmowana posiadać będzie jeszcze osobowość prawną i będzie odrębnym podatnikiem podatku VAT. W dniu połączenia Wnioskodawca, tj. spółka przejmowana nie będzie już posiadała bytu prawnego. Zatem to spółka przejmująca będzie zobowiązana do złożenia deklaracji podatkowej w imieniu Wnioskodawcy, tj. spółki przejmowanej, która powinna zawierać dane Wnioskodawcy, tj. spółki przejmowanej (w tym jej numer NIP) z zastrzeżeniem, że deklarację tę podpisze i złoży, jako sukcesor praw i obowiązków, podmiot przejmujący i powinna być ona złożona w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po zakończonym okresie rozliczeniowym. W deklaracji tej powinny zostać wykazane kwoty wynikające z faktycznego rozliczenia działalności spółki przejmowanej w okresie od 1. dnia okresu rozliczeniowego do dnia poprzedzającego dzień połączenia włącznie. W konsekwencji powyższego, Wnioskodawca, tj. spółka przejmowana nie będzie zobowiązana do złożenia deklaracji podatkowej za okres, w którym dojdzie do połączenia podmiotów, bowiem obowiązek ten będzie ciążył na spółce przejmującej.”. Sukcesja podatkowa W myśl art. 493 § 2 KSH „Połączenie następuje z dniem wpisania połączenia do rejestru właściwego według siedziby, odpowiednio spółki przejmującej albo spółki nowo zawiązanej (dzień połączenia).”. Zgodnie z art. 93 § 1. OP Osoba prawna lub spółka komandytowo-akcyjna zawiązane (powstałe) w wyniku łączenia się: 1) osób prawnych, 2) osobowych spółek handlowych, 3) osobowych i kapitałowych spółek handlowych – wstępują we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek (generalna sukcesja prawa podatkowego). W myśl art. 93 § 2 OP, Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej i spółki komandytowo-akcyjnej łączących się przez przejęcie: 1) innej osoby prawnej (osób prawnych); 2) osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych). Moment rozpoznania zdarzenia podatkowego / a moment połączenia Generalnie, czynnikiem decydującym u jakiego podmiotu (spółki przejmowanej albo spółki przejmującej) powinien zostać rozpoznany przychód podatkowy / koszt podatkowy/ vat należny / vat naliczony – decydują zasady rozpoznawania danego rodzaju zdarzenia  podatkowego na gruncie przepisów prawa podatkowego, czyli ogólnie rzecz ujmując: Przykład: Zgodnie z interpretacją w sprawie o sygn. 0114-KDIP4-1.4012.68.2021.4.RMA z 21 maja 2021 r.  (wnioskodawcą była spółka przejmująca): „W ocenie Wnioskodawcy, wystawione/otrzymane w dniu i po dniu połączenia przez Spółkę Przejmującą faktury korygujące powinny zostać uwzględnione zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o VAT: odpowiednio, jeśli zgodnie z przepisami faktura korygująca będzie miała zostać ujęta w okresie od dnia połączenia to zostanie ona ujęta w odpowiedniej deklaracji VAT oraz/i w Jednolitym Pliku Kontrolnym Spółki Przejmującej. Jeśli natomiast faktura korygująca będzie miała zostać ujęta w okresie przed dniem połączenia to zostanie ona ujęta w odpowiedniej deklaracji VAT oraz/i w Jednolitym Pliku Kontrolnym Spółki Przejmowanej (w tym poprzez dokonanie korekty tej deklaracji oraz/ i Jednolitym Pliku Kontrolnym).”. Połączenie firm wiąże się z licznymi zmianami organizacyjnymi. Zespół compliance musi zadbać o to, aby komunikacja z pracownikami, klientami oraz urzędami była zgodna z obowiązującymi przepisami, w tym przepisami dotyczącymi ujawniania informacji poufnych. Ważne jest, aby informować wszystkie zainteresowane strony o procesie w sposób jasny i zgodny z normami. Podsumowanie Compliance w trakcie połączenia firm jest kluczowe dla zapewnienia zgodności z przepisami prawnymi, podatkowymi oraz dla uniknięcia ryzyk związanych z fuzjami i przejęciami. Zarządzanie obowiązkami compliance wymaga skrupulatnego podejścia, ścisłej współpracy z zespołem prawników, doradców podatkowych oraz

Ministerstwo Finansów zapowiada istotne zmiany w zakresie raportowania schematów podatkowych (MDR), które mają na celu uproszczenie przepisów podatkowych oraz zmniejszenie obciążeń administracyjnych dla przedsiębiorców i doradców podatkowych. Zmiany te są odpowiedzią na dużą liczbę zgłoszeń schematów krajowych i obciążenie administracyjne związane z dotychczasowym systemem raportowania MDR. Zmiany mają również na celu dostosowanie polskiego systemu podatkowego do standardów unijnych. 1. Kluczowe Zmiany w Raportowaniu MDR Dotychczasowe przepisy nakładały obowiązek raportowania schematów podatkowych transgranicznych i krajowych, co wiązało się z dużą liczbą zgłoszeń, z przewagą zgłoszeń schematów podatkowych krajowych. System raportowania MDR był zawiły, część regulacji poddano pod wątpliwość w wyroku TK z 2024 r. Sam problem dostrzegło również Ministerstwo Finansów planując istotne zmiany: 2. Przewidywany termin wdrożenia zmian Zmiany w przepisach MDR są na etapie konsultacji i projekt ma zostać przedstawiony jeszcze w 2025 roku. Przedsiębiorcy oraz doradcy podatkowi powinni być gotowi do dostosowania swoich praktyk do nowych regulacji, które mają na celu uproszczenie procesów i zmniejszenie obciążeń raportowych. 3. Co zmiany oznaczają dla przedsiębiorców? Zmniejszenie liczby zgłoszeń o 70%, która ma nastąpić w wyniku wdrożenia zmian i ograniczenie raportowania do transgranicznych schematów podatkowych pozwoli przedsiębiorcom uniknąć zbędnej biurokracji. Dodatkowo, uproszczenie formularzy MDR i możliwość podpisania raportu MDR-3 przez pełnomocnika znacząco ułatwi proces raportowania. Niemniej – po zmianach – ewentualne obowiązki raportowania będą ciążyły na podatnikach, a nie ich doradcach (do tej pory identyfikacja schematów podatkowych i składanie MDR-1 była dokonywana głównie przez doradców). Jak finalnie zmiany w raportowaniu MDR będą wyglądać, trudno stwierdzić, zapowiedzi Ministerstwa Finansów napawają nadzieją, że zawiły system raportowy stanie się już niedługo bardziej przystępny i racjonalny. Jeśli masz wątpliwości dotyczące któregoś z punktów, skonsultuj się z nami przez formularz: Jeśli ten wpis był dla Ciebie pomocny i chcesz być na bieżąco, zapisz się do naszego newslettera:

Reorganizacja spółek – poprzez połączenia, podziały, przekształcenia czy wymianę udziałów – jest nieodłącznym elementem strategii rozwoju biznesu. Często wiąże się z optymalizacją struktury kapitałowej, chęcią zwiększenia efektywności operacyjnej, lub wprowadzaniem zmian w składzie właścicielskim. Mimo licznych korzyści biznesowych, jakie niesie za sobą reorganizacja, proces ten wiąże się z licznymi wyzwaniami podatkowymi. Przedsiębiorcy i menedżerowie, jak również doradcy podatkowi, księgowi i prawnicy muszą być świadomi największych pułapek, które mogą się pojawić w trakcie takiej operacji oraz błędów, które mogą prowadzić do poważnych konsekwencji podatkowych. Warto przy tym pamiętać, że jednym z kluczowych założeń polskiego prawa podatkowego w obszarze reorganizacji spółek jest zasada neutralności podatkowej, której osiągnięcie nie zawsze jest jednak proste. Błąd 1: Brak zachowania warunków dla neutralności podatkowej Neutralność podatkowa w kontekście reorganizacji spółek oznacza, że niektóre operacje, takie jak połączenie, podział, przekształcenie spółki czy aport udziałów do innej spółki, nie generują natychmiastowych obowiązków podatkowych, jeśli spełnione zostaną warunki ustawowe. Często przedsiębiorcy przy określaniu szczegółów reorganizacji nie biorą pod uwagę wymogów polskiego prawa podatkowego, co prowadzi do tego, że zamiast korzyści, reorganizacja staje się kosztownym procesem. Błędy tego rodzaju mogą obejmować: Błąd 2: Niewłaściwa kwalifikacja aportu udziałów jako wymiana udziałów W przypadku wymiany udziałów lub aportu udziałów z jednej spółki do drugiej, przedsiębiorcy i prawnicy często popełniają błąd przy kwalifikowaniu przedmiotu aportu. Częstym błędem jest niezachowywanie wymogów najnowszych przepisów podatkowych dotyczących warunków neutralnej wymiany udziałów i kwalifikacji zwykłego aportu udziałów jako wymiany udziałów w rozumieniu przepisów podatkowych. Przy czym warto zaznaczyć, że zwykły aport udziałów podlega opodatkowaniu podatkami dochodowymi podczas gdy wymiana udziałów, spełniająca przesłanki ustawowe jest neutralna w podatkach dochodowych oraz PCC. Błąd 3: Brak wyceny majątku bądź zbyt wczesna wycena majątku (aktywów i pasywów) W trakcie reorganizacji często pojawia się konieczność przygotowania profesjonalnej wyceny przejmowanego majątku – aktywów i pasywów. Problem pojawia się, gdy wycena ta jest dokonana zbyt wcześnie lub nie uwzględnia wszystkich okoliczności, które mogą wpływać na wartość aktywów albo nie jest wykonywana wcale, ponieważ prawnie można przeprowadzić proces bez takiej wyceny i jest on w obrębie regulacji prawnych (nie podatkowych) skuteczny. Konsekwencją takich braków może być opodatkowanie podziałów / połączeń. Błąd 4: Niedostosowanie się do nowych przepisów prawa podatkowego i aktualnej linii interpretacyjnej organów podatkowych Przepisy podatkowe dotyczące reorganizacji spółek w Polsce są dość skomplikowane i często się zmieniają – ostatnia gruntowana zmiana została wprowadzona nowelą Polski Ład, która weszła w życie 1 stycznia 2022 r. Zmiany w przepisach dotyczą zarówno wymagań dokumentacyjnych, jak i warunków, jakie muszą zostać spełnione, by zachować neutralność podatkową. Częstym błędem przedsiębiorców jest ignorowanie nowelizacji prawa, co prowadzi do nieświadomego naruszenia zasad neutralności podatkowej. Przykładem może być nowelizacja przepisów w zakresie opodatkowania wymiany udziałów, która może mieć wpływ na sposób przeprowadzenia reorganizacji, jak również wprowadzenie odniesienia w przepisach podatkowych przy połączeniach / podziałach do wartości emisyjnej  udziałów/akcji, czy też wartości majątku przejmowanego (podczas gdy w przeszłości takiego odniesienia nie było), czy też odniesienie do zasad ujmowania majątku w księgach dla celów podatkowych (podczas gdy kiedyś ten warunek nie występował), czy finalnie odniesienie do wcześniejszych historycznych reorganizacji, jako warunek negatywny dla neutralności. Błąd 5: Brak uwzględnienia w reorganizacjach wymogów cen transferowych Przeprowadzając reorganizację, prawnicy, koncentrując się na jej aspektach prawnych, często zapominają, że tego rodzaju zmiana może mieć również konsekwencje w obszarze cen transferowych. W szczególności, przy reorganizacjach obejmujących przeniesienie części (lub całości działalności) do podmiotu powiązanego – również nowo utworzonego – możemy mieć do czynienia z restrukturyzacją na gruncie przepisów o cenach transferowych. Jeśli spełnione zostaną przesłanki do uznania przeniesienia działalności (lub jej części) za restrukturyzację, skutkować to będzie uznaniem jej za transakcję pomiędzy podmiotami powiązanymi i powstaniem stosownych obowiązków (sporządzenie lokalnej dokumentacji cen transferowych, uwzględnienie w informacji TPR-C). Ponadto, wystąpić może konieczność zapłaty przez jedną ze stron wynagrodzenia za restrukturyzację (tzw. exit fee) na rzecz drugiej strony. Jeżeli ten artykuł jest dla Ciebie interesujący, zapisz się na szkolenie: Reorganizacje w grupach kapitałowych (podziały, połączenia, przekształcenia i wymiany udziałów) – aspekty podatkowe i ceny transferowe. Jeżeli niniejszy artykuł był dla Ciebie interesujący, możesz również zapoznać z wpisem: Jeśli masz wątpliwości dotyczące któregoś z punktów, skonsultuj się z nami przez formularz: Jeśli ten wpis był dla Ciebie pomocny i chcesz być na bieżąco, zapisz się do naszego newslettera

Interpretacja indywidualna to jedno z kluczowych narzędzi w polskim systemie prawa podatkowego, które daje podatnikom możliwość uzyskania wiążącej interpretacji przepisów prawa podatkowego.  Dzięki temu rozwiązaniu, przedsiębiorcy oraz osoby fizyczne mogą uniknąć nieporozumień z organami skarbowymi i zyskać pewność co do prawidłowości swoich działań. Jednak proces uzyskiwania interpretacji indywidualnej może napotkać szereg trudności. W tym artykule szczegółowo omówimy narzędzie, jakim jest interpretacja indywidualna podatkowa oraz rozwiniemy kwestię potencjalnych problemów związanych z jej uzyskaniem. Czym jest interpretacja indywidualna? Interpretacja indywidualna to odpowiedź Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, na pytanie podatnika dotyczące interpretacji przepisów prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie. Interpretacje indywidualne obejmują szeroki zakres podatków, w tym m.in. podatek dochodowy (CIT, PIT), VAT, podatek od czynności cywilnoprawnych oraz inne obszary prawa podatkowego np. przepisy o raportowaniu schematów podatkowych (MDR). Warto podkreślić, że interpretacja indywidualna jest wiążąca tylko dla wnioskodawcy, czyli osoby, która ją uzyskała, i nie ma charakteru ogólnego, co oznacza, że nie odnosi się do innych podatników. Jak uzyskać interpretację indywidualną? Aby uzyskać interpretację indywidualną, należy złożyć wniosek do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, który zawiera: Koszt złożenia wniosku to 40 zł per pytanie (w 2025 roku). Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej ma obowiązek odpowiedzieć na wniosek w terminie 3 miesięcy, choć czasami odpowiedź może się wydłużyć, zwłaszcza jeśli organ wymaga dodatkowych informacji. W przypadku pozytywnej interpretacji, podatnik może w pełni stosować się do przepisów zgodnie z uzyskaną odpowiedzią, co zapewnia ochronę przed ewentualną odmienną kwalifikacją podatkową zdarzenia i wynikającymi z niej obciążeniami publicznymi (podatkami, odsetkami za zwłokę) oraz odpowiedzialnością karną skarbową, jeśli interpretacja została wydana przed realizacją zdarzenia. Jakie są problemy związane z uzyskaniem interpretacji indywidualnych? Chociaż procedura uzyskiwania interpretacji podatkowej wydaje się prosta, istnieje kilka problemów, które mogą wystąpić w trakcie procesu. Oto najczęstsze trudności, na które napotykają podatnicy: 1. Niedokładność wniosku o interpretację indywidualną Częstym problemem jest niedostateczne uzasadnienie wniosku lub brak niezbędnych dokumentów, które pozwalają organowi skarbowemu na pełne zrozumienie sytuacji podatnika. Wnioski, które są nieprecyzyjne lub nie zawierają wszystkich wymaganych informacji, mogą zostać odrzucone lub zwrócone do uzupełnienia, co powoduje opóźnienia w procesie. Powszechną praktyką obserwowaną w 2024 r. było również zadawanie przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej szeregu pytań do wniosku, w tym do opisanego zdarzenia przyszłego / stanu faktycznego, stanowiska oraz uzasadnienia. Pytania zadawane przez organ w niektórych wypadkach należałoby uznać za trudne, wymagające fachowego wsparcia doradcy podatkowego. 2. Długi czas oczekiwania na odpowiedź Choć organy skarbowe mają obowiązek wydania interpretacji indywidualnej w ciągu 3 miesięcy, zdarza się, że czas oczekiwania się wydłuża – często poprzez obszerne wezwania do uzupełnienia wniosku. Taki stan rzeczy może wprowadzać dodatkowy stres dla przedsiębiorców, którzy potrzebują interpretacji, aby podjąć decyzje podatkowe lub rozliczeniowe w określonym czasie. Czas oczekiwania wymaga również rozsądnego w czasie zaplanowania transakcji / działań. 3. Niejednoznaczne interpretacje podatkowe Problem niejednoznacznych interpretacji podatkowych jest jednym z najczęstszych wyzwań, z jakimi borykają się podatnicy, jak również doradcy podatkowi. Interpretacje indywidualne mogą być nieprecyzyjne lub niekompletne, zwłaszcza w przypadkach, gdy przepisy są niejasne lub nie zawierają jednoznacznych wskazówek. W takim przypadku organ skarbowy może wydać interpretację, która pozostawia pewne wątpliwości, przez co podatnik może nie być pewien, czy postępuje zgodnie z prawem.  W 2024 r. obserwowaliśmy praktykę wydawania interpretacji podatkowych warunkowych, które poprzedzone były  domaganiem się w wezwaniach do stwierdzenia w opisie stany faktycznego / zdarzenia przyszłego, które mają być przedmiotem rozstrzygnięcia, co w szczególności częste było w wypadku odwoływania się przepisów podatkowych do innych przepisów prawnych. Problematyczne mogą być również sytuacje, w których przepisy podatkowe są wciąż w fazie interpretacji, a brak jednoznacznych regulacji skutkuje wieloma różnymi interpretacjami tego samego przepisu. Przykładem mogą być zmiany w przepisach dotyczących VAT czy też podatku dochodowego, które wprowadzają nowe zasady rozliczania podatków w określonych branżach. W takich sytuacjach, podatnik, mimo uzyskania interpretacji, może nadal mieć wątpliwości w jej pełną skuteczność w kontekście zmieniających się przepisów. Warto również zauważyć, że niejednoznaczne interpretacje mogą wynikać z indywidualnych uwarunkowań konkretnej sprawy. Na przykład, w przypadku złożonych transakcji międzynarodowych lub innowacyjnych modeli biznesowych, organy skarbowe mogą mieć trudności z udzieleniem jednoznacznej odpowiedzi. Dodatkowo należy zwrócić uwagę, że wiele przepisów podatkowych odnosi się obecnie do klauzul antyabuzywnych tj. regulujących nieuprawnione uzyskiwanie korzyści podatkowych i jeśli istnieje obawa zastosowania ww. przepisów do konkretnej sytuacji, która jest przedmiotem procesu interpretacyjnego, organ może wydać postanowienie o odmowie wydania interpretacji indywidulanej. W takiej sytuacji wniosek o interpretację nie jest rozpatrywany. 4. Zmieniające się przepisy podatkowe Kolejnym wyzwaniem jest zmienność przepisów prawnych. Nawet jeśli podatnik uzyska interpretację indywidualną, zmiany w przepisach mogą sprawić, że wcześniejsza interpretacja stanie się nieaktualna. W takich sytuacjach, podatnicy mogą zmagać się z sytuacją, w której już podjęte decyzje oparte na interpretacji muszą zostać zmienione w wyniku nowelizacji przepisów. Problem ten występuje w szczególności w wypadku wniosków o interpretacje składanych w drugiej połowie roku, które bazują na aktualnych na ówczesny moment przepisach podatkowych, a które to wnioski mogą dotyczyć zdarzeń, które nastąpią w roku kolejnym, do których mogą być już stosowane nowe, zmienione przepisy podatkowe. 5. Koszt procedury uzyskania interpretacji indywidualnej Chociaż opłata za wniosek o interpretację indywidualną wynosi jedynie 40 zł, koniecznym staje się – na skutek problemów wskazanych powyżej – udział doradcy podatkowego w większości takich postępowań. 6. Kontrola podatkowa mimo uzyskanej interpretacji Interpretacja indywidualna nie chroni podatnika przed kontrolą podatkową/postępowaniem podatkowym. Choć jest ona wiążąca dla organów podatkowych, nadal mogą przeprowadzić one kontrolę/postępowanie, jeśli uznają, że przepisy zostały niewłaściwie interpretowane lub zastosowane w praktyce. Organy podatkowe mogą podważać ochronę interpretacji indywidualnych, wskazując, że w rzeczywistości okoliczności sprawy były inne niż opisane we wniosku, podatnik nie uwzględnił we wniosku wszystkich okoliczności itp. Czy obecnie warto jeszcze występować z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej? Interpretacja indywidualna to narzędzie, które z perspektywy idei taj instytucji prawnej powinno zapewnić klarowność w interpretowaniu oraz stosowaniu przepisów podatkowych i ochronę przed błędnymi decyzjami podatkowymi. Jednak procedura uzyskiwania interpretacji indywidualnej może wiązać się z trudnościami, zwłaszcza w przypadkach niejednoznacznych interpretacji podatkowych. Zrozumienie tych problemów i przygotowanie dokładnego wniosku o interpretację może pomóc w uzyskaniu satysfakcjonujących odpowiedzi na pytania podatkowe i uniknięciu ryzyka związanych z nieprawidłowym stosowaniem przepisów. Dobrze przygotowany wniosek o wydanie interpretacji indywidulanej pozwala uniknąć problemów z organami podatkowymi i zoptymalizować rozliczenia

Błędy w CIT mogą prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak powstanie zaległości podatkowych, sankcje podatkowe: np. odsetki za zwłokę, a nawet odpowiedzialność karno-skarbową. W tym artykule przedstawiamy najczęstsze błędy w rozliczeniu CIT oraz sposoby ich unikania. 1. Nieprawidłowe ujmowanie kosztów uzyskania przychodów w CIT Jednym z najczęstszych błędów CIT jest zaliczanie do kosztów wydatków, które nie spełniają definicji kosztów podatkowych (art. 15 ust. 1 ustawy o CIT): 2. Błędne rozpoznanie momentu powstania przychodu Przychód powinien być rozpoznany zgodnie ustawą o CIT, a nie według uznania firmy. Do najczęstszych błędów w tym zakresie należą: 3. Nieprawidłowe stosowanie stawek CIT (9% vs. 19%) Nie każda firma może stosować preferencyjną stawkę 9% CIT. Do najczęstszych błędów w tym zakresie należy: 4. Błędy w transakcjach z podmiotami powiązanymi Firmy dokonujące transakcji z podmiotami powiązanymi muszą spełnić wymogi dotyczące cen transferowych. Do najczęstszych błędów w tym zakresie należą: 5. Nieprawidłowe rozliczenie strat podatkowych Straty podatkowe można odliczać, ale obowiązują określone limity oraz przepisy szczegółowe dot. CIT. Do najczęstszych błędów w tym zakresie należą: 6. Błędy w rozliczaniu ulg podatkowych (np. B+R, IP Box) Ulgi podatkowe mogą obniżyć CIT, ale ich stosowanie wymaga precyzyjnej dokumentacji, prawidłowego rozpoznania oraz przygotowania. Do najczęstszych błędów w tym zakresie należą: 7. Nieprawidłowe rozliczenie podatku u źródła (WHT) Przy niektórych  transakcjach z zagranicznymi kontrahentami obowiązuje podatek u źródła (odsetki, dywidendy, usługi). Do najczęstszych błędów w tym zakresie należą: 8. Błędy w kosztach finansowania dłużnego Aktualne przepisy ustawy o CIT ograniczają możliwość zaliczania do kosztów podatkowych odsetek od pożyczek. Do najczęstszych błędów należą przekroczenie limitów finansowania dłużnego (3 mln zł / 30% EBITDA) i wliczanie kosztów finansowania dłużnego w koszty uzyskania przychodów – brak prawidłowego stosowania art. 15c ustawy o CIT i kolejnych. 9. Brak zgłoszenia schematów podatkowych (MDR) Firmy muszą raportować schematy podatkowe, jeśli ich transakcje spełniają określone kryteria. Do najczęstszych błędów w tym zakresie należą: 10. Opóźnienia w składaniu deklaracji CIT-8 i wpłatach zaliczek Każda firma musi terminowo składać deklarację CIT-8 i wpłacać zaliczki na podatek dochodowy. Najczęstsze błędy w tym zakresie, to: Jak zatem uniknąć błędów  w rozliczaniu CIT? Do działań zapobiegawczych należy, bieżące monitorowanie zmian w przepisach podatkowych, korzystanie z doradztwa podatkowego, audyty dotyczące prawidłowości rozliczeń w CIT, bieżące monitorowanie i zarządzanie obszarem, procedura należytej staranności CIT. Jeżeli niniejszy artykuł był dla Ciebie interesujący, możesz również zapoznać się z naszym wpisem: Jeśli masz wątpliwości dotyczące któregoś z punktów, skonsultuj się z nami przez formularz:

Zamknięcie roku podatkowego to ważny moment dla przedsiębiorców i księgowych. Aby uniknąć problemów z urzędem skarbowym i wykorzystać ulgi podatkowe, warto dokładnie przeanalizować wszystkie obowiązki związane z CIT.Poniższa lista zagadnień w zakresie CIT 2024 pomoże w prawidłowym rozliczeniu podatku. 1. Zweryfikowanie przychodów i kosztów podatkowych w zakresie CIT 8– Sprawdzenie poprawności ewidencji przychodów i kosztów w księgach rachunkowych CIT – w tym weryfikacja listy wyłączeń z przychodów CIT (art. 12 ust. 4 CIT) oraz weryfikacja lista wyłączeń z kosztów podatkowych (art. 16 CIT). – Weryfikacja momentu uwzględnienia w księgach rachunkowych przychodów i kosztów zgodnie z ustawą o CIT (koszty pośrednie / koszty bezpośrednie, przychody uwzględniane na moment wykonania świadczenia / wystawienia faktury czy też na koniec okresu rozliczeniowego). 2. Amortyzacja środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych– Przegląd ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.Weryfikacja prawidłowości naliczenia amortyzacji w CIT 2024. – Sprawdzenie możliwości zastosowania jednorazowej amortyzacji / amortyzacji przyspieszonej. 3. Rozliczenie podatku u źródła (WHT 2024)– Zweryfikowanie obowiązków w zakresie poboru podatku u źródła CIT (WHT). [Podatnicy CIT dokonujący wypłat dywidend, odsetek lub należności licencyjnych przekraczających 2 mln zł rocznie do jednego odbiorcy będącego powiązanym podmiotem zagranicznym muszą stosować system zwrotu podatku tzw. „pay-and-refund”. Mechanizm polega na obowiązkowym poborze podatku u źródła (WHT) według krajowej stawki od nadwyżki ponad tę kwotę, z możliwością ubiegania się o jego zwrot.Sprawdzenie dokumentacji dotyczącej zwolnień z WHT (np. certyfikatów rezydencji CIT 2024, informacji i oświadczeń o beneficjencie rzeczywistym).] – Weryfikacja obowiązku złożenia deklaracji podatkowych dot. WHT np. IFT-2R. 4. Podatek minimalny i podatek od przerzuconych dochodów (CIT)– Sprawdzenie obowiązku zapłaty krajowego podatku minimalnego CIT 2024. [Krajowy podatek minimalny dotyczy podmiotów, które w roku podatkowym poniosły stratę podatkową ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych lub osiągnęły 2% lub niższy niż udział dochodów w tym źródle.Stawka krajowego podatku minimalnego wynosi 10%.W ustawie o CIT znajduje się jednak szeroki katalog podmiotów wyłączonych z opodatkowania krajowym podatkiem minimalnym są to m.in.: mali podatnicy CIT.] – Weryfikacja, czy wystąpiły przerzucone dochody wymagające opodatkowania CIT. [Podatek od przerzuconych dochodów dotyczy polskich podatników dokonujących transgranicznych płatności na rzecz podmiotów powiązanych, m.in.: za usługi niematerialne, opłaty licencyjne, odsetki.Stawka podatku od przerzuconych dochodów wynosi 19%.Ustawa o CIT posiada jednak wyłączenia, na podstawie których podatek od przerzuconych dochodów nie wystąpi. W głównej mierze dotyczy to płatności UE/EOG, który prowadzi rzeczywistą i istotną działalność gospodarczą.] 5. Ulgi podatkowe i zwolnienia CIT 2024– Zweryfikowanie możliwości skorzystania z ulg podatkowych (np. ulga B+R, IP Box, ulga na robotyzację, ulga na produkcję próbną, ulga na ekspansję, ulga sponsoringowa, ulga na innowacyjnego podatnika). – Sprawdzenie warunków stosowania zwolnień w ramach Polskiej Strefy Inwestycji. – Ulga na złe długi – czyli  skorygowanie podstawy opodatkowania o nieterminowe płatności, co do których upłynęło 90 dni od dnia terminu zapłaty. Korekta podstawy opodatkowania ma obowiązkowy charakter dla dłużnika (korekta kosztu) oraz dobrowolny dla wierzyciela (korekta przychodu). Dokonuje się jej, co do zasady, w okresie w którym upłynął wskazany powyżej termin. 6. Dokumentacja cen transferowych  i transakcje z podmiotami powiązanymi– Weryfikacja zachowania zasad rynkowości w rozliczeniach między podmiotami powiązanymi. – Sprawdzenie limitów transakcji dla przygotowania dokumentacji cen transferowych (TP 2024).  Weryfikacja obowiązku złożenia TPR (informacji o cenach transferowych CIT 2024). 7. Zobowiązania wobec ZUS i urzędu skarbowego– Sprawdzenie, czy wszystkie składki ZUS są opłacone. – Weryfikacja, czy nie występują zaległości wobec urzędu skarbowego CIT 2024. 8. Przygotowanie i złożenie CIT-8 2024– Sporządzenie rocznego zeznania CIT-8 i załączników. – Weryfikacja możliwości skorzystania z ewentualnych ulg i odliczeń w CIT 2024. – Sprawdzenie terminu złożenia CIT-8 oraz ewentualnej wpłaty podatku CIT. 9. Złożenie MDR-3 w terminie złożenia CIT 8– Jeśli w zakresie danego roku był wdrażany schemat podatkowy bądź uzyskiwano korzyści podatkowe w związku z tym schematem, które dotyczą CIT 8 za 2024 r., koniecznym jest złożenie raportu MDR-3 wraz z CIT 8  za 2024 r. 10. Planowanie podatkowe na kolejny rok – Analiza wyników podatkowych i planowanie podatkowe na 2025 rok. – Przegląd ewentualnych zmian w przepisach CIT 2025. Dobrze przygotowane zamknięcie roku CIT 2024 pozwala uniknąć problemów z organami podatkowymi i zoptymalizować rozliczenia firmy. Podejście strategiczne do rozliczeń CIT umożliwia rozsądne zarządzanie obszarem podatkowym, a nie tylko reagowanie na zmiany, czy błędy. Jeżeli niniejszy artykuł był dla Ciebie interesujący, możesz również zapoznać się z naszym wpisem:„Najczęstsze błędy w rozliczeniach podatkowych w CIT – uniknij ich przygotowując CIT 8” Jeśli masz wątpliwości dotyczące któregoś z punktów, skonsultuj się z nami przez formularz: „Konsultacja Wstępna”: https://ntaxhub.pl/kontakt/

Kara umowna za niezawinione opóźnienie w dostawie towarów w kosztachpodatkowych? Według fiskusa – mimo odmiennej opinii sądów – wciąż nie. Zgodnie natomiast z ogólnym przepisem regulującym kwestię dopuszczalnościkwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów (KUP), kosztami uzyskaniaprzychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lubw celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztówwymienionych w art. 16 ust. 1. Natomiast art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT stanowi, że nie uważa się za KUP karumownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usługoraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarówalbo wykonanych robót i usług. W orzecznictwie podkreśla się, że zapłata kary umownej z tytułu opóźnienia realizacjikontraktu może stanowić KUP, jeżeli: Z drugiej strony organy podatkowe w indywidualnych interpretacji podatkowychniejako automatycznie uznają praktycznie każdy rodzaj kary umownej za podlegający wyłączeniu z KUP na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT, uznając że do kategorii „wad dostarczanych towarów, wykonanych robót i usług” należy zaliczyć każdy przypadek nienależytego wykonania obowiązków podatnika, w tym również opóźnienie w wykonaniu zobowiązania. Zdaniem organów, nie ma tu znaczenia przyczyna niedochowania terminu. Takie stanowisko zostało również przyjęte w najnowszej interpretacji indywidualnej z 28 października 2022 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.748.2022.1.JG, w której organ wskazał, że z kosztów uzyskania przychodów na podstawie ww. przepisu należy wyłączać wszelkie kary umowne z wymienionych powyżej kategorii, niezależnie od tego, czy są one skutkiem szkody powstałej w następstwie winy dłużnika, czy też szkody, na której powstanie dłużnik nie miał wpływu (brak rozróżnienia na odpowiedzialność na zasadzie winy i na zasadzie ryzyka). Pomimo od lat niekorzystnego stanowiska prezentowanego przez organy podatkowe w powyższym zakresie, sądy administracyjne nadal stoją na stanowisku, że wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów podlegają jedynie kary umowne i odszkodowania wskazane expressis verbis w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT. Tym samym wielu podatnikom nie pozostaje nic innego jak zaskarżenie otrzymanejinterpretacji indywidualnej do sądu administracyjnego.

Aport stanowi „inną” transakcję niż transakcja „towarowa” w rozumieniu przepisów o cenach transferowych Powyższy wniosek płynie z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej InformacjiSkarbowej z 5 października 2022 r., nr 0114-KDIP2-2.4010.18.2022.1.RK. We wskazanej interpretacji wnioskodawca stał na stanowisku, że aporty niepieniężne wpostaci dwóch stacji uzdatniania wody oraz ujęcie wody stanowią transakcje towarowe wrozumieniu przepisów o cenach transferowych, a tym samym obowiązek dokumentacyjny wtym zakresie powstanie po przekroczeniu progu transakcyjnego wynoszącego 10 mln zł. Z takim stanowiskiem nie zgodził się jednak organ podatkowy. Organ wskazał bowiem, że nagruncie przepisów dotyczących dokumentacji cen transferowych transakcje wniesieniaaportów powinny być analizowane z punku widzenia skutków prawnych, jakie powodują (np.zwiększenie aktywów, podwyższenie kapitału), a nie – jak wskazywał wnioskodawca – przezpryzmat materialny wnoszonego majątku. Zdaniem fiskusa to, czy aport ma charakter materialny (rzecz), czy niematerialny z punkuwidzenia obowiązku dokumentacyjnego i informacyjnego na gruncie przepisów o cenachtransferowych – jest nieistotne. Nie wpływa to w szczególności na określenie kategoriitransakcji kontrolowanej. Organ wskazał, że powyższe wynika również z objaśnień wydanych do rozporządzeniaMinistra Finansów z 21 grudnia 2018 r. w sprawie informacji o cenach transferowych wzakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Tym samym w opinii fiskusa, transakcjiwniesienia aportu nie można uznać za transakcję o charakterze towarowym. Charaktertransakcji wniesienia aportu nie pozwala również zaliczyć jej do kategorii transakcjifinansowej, czy też usługowej, stąd – w opinii organu – wniesienie aportu stanowi „inną”transakcję określoną w art. 11k ust. 2 pkt 4 ustawy o CIT, dla której próg dokumentacyjnywynosi 2 mln zł.